« یک کلام ، ختم کلام »

سپردم دل به دیدارت

اگر اینگونه بی پروا

رها کردم کرند تیز پای نگاهم را

اگر اینگونه آشفته

پراکندم به رویت پرتو امید از چشمم
اگر با سادگی و عشق

کمان لب به زه کردم، خندیدم
تو را اینگونه خیره، مبهوت

رها از دیگران، خالص
یک نفس در پرده ذهنم

نگاهت میکنم جانا

نمی خواهم دگر فکرم جدا از یاد تو باشد

همین کافی که جسمم رنج دوری میکشد

بهراد  

میخوام اسباب کشی کنم به یه جای دیگه یه کوچ.با معنا و جاوید ..... دیگه .... تموم شد نه........ چرا تمومش کنم ! ... اینجا رو دوست دارم میخوام بازم بنویسم .. ..... هم اینجا هم اونجا
مرسی که تحمل کردید

بهراد ( آرزایس )